معناي حضانت فرزند

حضانت به معناي نگهداري و مراقبت از طفل و برطرف كردن نياز‌هاي وي است.

حضانت فرزند

طبق ماده ۱۱۶۸ قانون مدني نگهداري اطفال هم حق و هم تكليف ابوين است يعني حضانت فرزند هم حق پدر و مادر و هم تكليف هر دوي آن‌هاست و هر ذو وظيفه دارند طفل را مراقبت نمايند.
هر انساني طبق قانون مي‌تواند از حقي كه دارد صرف‌نظر كند اما حضانت از فرزند علاوه بر اينكه يك حق به حساب مي آيد، يك تكليف هم هست به همين دليل نمي‌توان آن را قبول نكرد.
اما گاهي اوقات قانون‌گذار براي حفظ مصلحت فرزند، حق حضانت وي را از والدين را سلب مي‌كند. در ادامه با اين موارد آشنا خواهيم شد.

حق تقدم پدر و مادر در برابر يكديگر

طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدني براي حضانت و نگهداري طفلي كه ابوين جدا زندگي مي كنند، مادر تا سن هفت سالگي اولويت دارد و پس از آن با پدر است.
در تبصره اين ماده گفته شده كه بعد از هفت سالگي در صورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعايت مصلحت كودك به تشخيص دادگاه است. براي مثال ممكن است دادگاه اينگونه تشخيص دهد كه اگر حضانت فرزند با پدر باشد ممكن است براي فرزند مشكلاتي ايجاد كند يعني به مصلحت طفل نباشد كه با پدر خود زندگي كند، بنابراين دادگاه حكم مي دهد كه فرزند همچنان با مادر خود زندگي كند.
البته اگر مادر در مدتي كه حضانت طفل با اوست مبتلا به جنون شود يا به ديگري شوهر كند حق حضانت با پدر خواهد بود.

حضانت در صورت فوت يكي از ابوين

در ماده ۱۱۷۱ قانون مدني آمده است كه در صورت فوت يكي از ابوين حضانت طفل با والدي است كه زنده باشد، هرچند متوفي پدر طفل باشد و براي او قيم معين نموده باشد باز هم تقدم حضانت با مادر است و نه قيم.

الزام به حضانت

هيچ يك از ابوين نمي‌توانند در مدتي كه حضانت طفل وظيفه آن‌هاست از نگاهداري و حضانت او سر باز زند. در صورت امتناع يكي از ابوين از حضانت طفل حاكم موظف است، به تقاضاي والد ديگر يا تقاضا قيم يا يكي از اقربا و يا به تقاضا مدعي‌العموم حضانت طفل را به هر يك از ابوين كه عهده‌دار حضانت است الزام كند و در صورتي كه الزام ممكن يا موثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هر گاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تأمين كند.

سلب حضانت

طبق ماده 1173 قانون مدني هرگاه بيم آن رود كه كودك در اثر بي توجهي و عدم مراقبت و انحطاط اخلاقي پدر يا مادري كه طفل تحت كفالت و حضانت وي است سلامت جسماني و رواني‌اش به خطر بيفتد، والد ديگر يا قيم يا رئيس حوزه قضايي مي‌تواند از دادگاه تقاضا كند تصميمي به مصلحت كودك طبق موازين قانوني بگيرد.

موارد ذيل از مصاديق آزار و اذيت كودك به واسطه اعمال زيان‌بار والدي كه عهده‌دار حضانت است مي‌باشد:
۱ – والد معتاد به الكل، مواد مخدر و قمار باشد.
۲ – به فساد اخلاقي و فحشاء شهرت داشته باشد و همگان وي را به بد‌نامي بشناسند.
۳ – والد مبتلا به بيماري‌هاي رواني باشد كه تشخيص اين امر با پزشكي قانوني است.
۴ – والد از طفل سوء‌استفاده نمايد براي مثال كودك را اجبار به ورود در مشاغل ضد اخلاقي مانند فساد و فحشاء، تكدي‌‌گري و قاچاق بكند.
۵ – والد اقدام به ضرب و جرح خارج از حد تأديب و عرف نمايد و به كودك آسيب بزند و اين كار را تكرار كند.

براي دريافت مشاوره حقوقي مي توانيد با متخصصين و وكلاي با تجربه وكيل دات كام با شماره 02166419012 تماس بگيريد.

منبع « حضانت فرزند